Leven en dood

Vannacht heeft het hier eindelijk enorm geregend en het regent nog. Was hard nodig om de planten in leven te houden. Het past ook helemaal bij het thema van dit blog. Dit weekend is een bijzonder weekend. Na maanden vooral bezig te zijn met klussen werd ik deze week in een heel andere realiteit geplaatst. Het maakte dat het tot me doordrong nu hier echt te wonen en te leven. Met alles wat erbij komt kijken. Ik heb gisteren namelijk, helaas, mijn eerste begrafenis/ afscheidsbijeenkomst in Spanje meegemaakt. Een echofoto van mijn aanstaande kleinkind geeft weer het mooie van het leven aan.

Dood

Iedere keer als er iemand in je omgeving overlijdt besef je weer hoezeer je moet genieten van de tijd die je hebt hier op aarde. Hoe betrekkelijk het allemaal is. Mijn vertrek naar Spanje voelt alsof het de bedoeling is dat ik hier ben en mag genieten. Alle mooie dingen die gebeuren en mooie mensen die op mijn pad komen zijn voor mij een bevestiging hiervan. Maar ja, een overlijden blijft altijd wel een trieste gebeurtenis en een moment van bezinning voor mij.

In een van mijn eerste blogs schreef ik over lieve nieuwe kennissen die met me meegingen om voor de tweede keer naar dit huis te gaan kijken. Helaas, hoewel vol levensenergie en vol in het leven, is een van hen plotseling overleden. Hij voelde zich niet lekker, ging even op de bank zitten, en hij was weg. Op zichzelf een mooie dood maar nog veel te jong en wat een schok. Hij was gelukkig niet alleen thuis. Maar wat als dat wel was?

Wat als het mij of jou gebeurt?

Het bijwonen van dit afscheid deed het me afvragen; “wat als zoiets plots met mij gebeurt?” Nu ben ik ervan overtuigd heel oud te worden, maar dat zal vast ook gelden voor velen die toch eerder zijn heengegaan. Ik ben hier alleen in mijn huis in een omgeving die me nog niet goed genoeg kent om te weten wie te contacten als er iets met me gebeurt. Daar had ik nog niet eerder over nagedacht. In Almere wisten de buren mijn kinderen wel te vinden. Maar dan de rest. Hoe hebben jullie het geregeld? Weten je nabestaanden je wachtwoorden, je belangrijke papieren, bankrekeningen, verzekeringen e.d. te vinden? Weten je buren wie ze moeten waarschuwen? Deze afscheidsbijeenkomst deed me beseffen dat ik daar nog een belangrijke stap te zetten heb. Een geheel andersoortige klus op mijn klussenlijst.

Leven

Naast verdriet ook blijdschap. Ja, ik word oma. Geweldig! Tja, Spanje is dan niet heel ideaal, maar gelukkig is de wereld een stuk “nabijer” geworden. Voor alle belangrijke momenten vlieg ik gewoon op en neer. Zo ook volgende maand wanneer de baby geboren gaat worden. Het lijkt me een heel speciaal gevoel om Oma te zijn. We gaan het spoedig ervaren. Mooi en wonderlijk hoe nieuw leven weer uit een paar cellen ontstaat.

Volgende blog

Dit blog kwam er even tussendoor. Dit laat zich niet plannen. Zeer binnenkort dan eindelijk het beloofde blog over de metamorfose van mijn huis