Yes, I did it!

Na een hobbelig voortraject is eind mei mijn avontuur in Spanje begonnen. Ik had er al heel veel blogs over willen schrijven maar dat werd me afgeraden i.v.m. de verkoop van mijn huis. Maar dat is nu allemaal achter de rug en dus neem ik jullie graag mee in mijn avontuur.

Een hobbel hier en daar.

Het huis verkopen in Almere duurde al met al iets langer dan gedacht. De vaart kwam erin toen ik van makelaar veranderde. Deze makelaar, een oude bekende van de brandweer, ging er echt voor en door middel van een “belevingsmiddag” trok het huis heel veel belangstelling. Zelfs een gezin, dat via de eerste makelaar belangstelling had getoond, kwam terug met een van mijn vorige makelaars. Een beetje vreemd maar goed. Het mooie is dat dat gezin het huis ook uiteindelijk heeft gekocht. Het verlossende nieuws kwam vlak voordat ik naar Spanje zou vertrekken dus je kunt je voorstellen dat dat erg fijn was.

Ook in Spanje liepen de dingen iets anders. De eigenaresse liet me eerst weten dat ik alle tijd had en dat het huis op me wacht. Maar plots had ze graag voor 1 juni alles afgehandeld. Oeps dat liep iets anders dan mijn planning. Maar door hulp van lieve familie en vrienden kon ik het huis al kopen nog voordat mijn huis in Almere formeel was overgedragen. Mijn Spanje avontuur kon daarmee echt beginnen.

España ya voy

Spanje ik kom eraan. Op 26 mei vertrok ik samen een met een goede vriend naar Spanje. De eerste nacht bij een vriendin uit Almere, in het huis wat ze net hadden gekocht. Superfijn. De volgende ochtend naar de bank, een inspectie van het huis en op naar de notaris. Nou een bijzondere happening op zichzelf om met de advocaten, de makelaar, de verkopers en de koper, ik dus, aan tafel te zitten en mee te maken hoe de laatste puntjes op de i gezet worden. Het grappige was dat de discussie op ‘n moment wat verhit opliep en er tegelijkertijd Spaans, Duits, Frans en Nederlands werd gesproken. Maar alles kwam goed, duurde een paar uur en dat in de hitte zonder glaasje water, tja dan zijn wij in Nederland toch verwend.  Uiteindelijk kwam de notaris nog even langs om het te formaliseren.

Mijn huis.

En toen naar het huis, yes I did it. Het huis is van mij. Raar idee nog. Temeer omdat ik Almere verliet met een huis met al mijn spullen er nog in. Alsof ik met vakantie ging. De verhuizer kwam pas een week later alles ophalen. Overigens een super verhuisbedrijf. Zeer vriendelijk, betrokken en flexibel dus als iemand nog een verhuisbedrijf zoekt weet ik er wel een.

 De eerste week was vooral allemaal dingen regelen zodat we de tweede week volle bak aan de gang konden. Dat was nodig want het huis kon wel een opknapbeurt gebruiken. Na weken hard werken, ondanks de hitte, kan ik nu zeggen dat binnen, dankzij de hulp die ik kreeg, zo goed als helemaal af is. De buitenschilder is ook begonnen. Zowel buiten als binnen een ware metamorfose. Wat niet verandert en onveranderd mooi is, of door de bloemen nu nog mooier, is de tuin, het zwembad en vooral het enorme gave uitzicht hier op de vallei en de Montgo. En dat alles op korte afstand van het strand en het prachtige oude dorp.

 Ik ben tussendoor nog een weekje in Nederland geweest om afscheid te nemen van huis, familie en vrienden en om de laatste klusjes te doen. Die laatste klusjes waren toch nog lastig en onverwachts veel om effe snel te doen. Er komt toch al met al veel meer op je af. Daarom voor iedereen, met name mijn kinderen en hun partners en lieve vrienden, die noodgedwongen, extra heeft geholpen: super dank, dank, dank.

Langzaamaan komt nu bij mij het besef dat dit huis nu echt van mij is en ik hier niet enkel aan het klussen ben of vakantie aan het vieren. Zal nog wel even duren voordat dat helemaal tot me is doorgedrongen.